Welkom Bibi. Ik hoorde van collega's dat jij super enthousiast bent. Van meerdere kanten kreeg ik te horen 'Bibi, die moet je echt interviewen'. Want het gaat over 'Voorheen zzp en nu in dienst.' Misschien is daar nog veel meer over te vertellen, over hoe jij traject is gegaan.
Van tienermoeder naar de keuze voor de zorg
[vraag] Hoe ben jij in de zorg terecht gekomen?
[antwoord] Nou. Het is een heel lang verhaal eigenlijk. Ik zit al 27 jaar in de zorg als verpleegkundige. Ik heb mijn opleiding in Suriname gedaan in 1997. Ik ben ook in Suriname geboren. Ik kom uit een district, een heel klein dorpje in Suriname en ik was tienermoeder. Met 16 jaar werd ik zwanger.
Ik was de oudste in een gezin met vijf kinderen. Mijn ouders hebben me gelukkig ondersteund, vooral mijn vader. Hij had altijd wat hogere verwachtingen; je moet je opleiding doen, een goed diploma halen en ja, toen werd ik zwanger. Maar mijn vader heeft voor me gepleit en ze zeiden na mijn bevalling; 'We helpen je met het kind, al je maar een belofte doet, je komt niet met een tweede zwangerschap voordat je je school af maakt.' Dat hebben we afgesproken.
Ik heb toen mijn Mulo afgerond in het district waarin ik geboren ben. Daarna ben ik naar Paramaribo vertrokken en heb ik mijn dochter achter moeten laten. Ik moest een keuze maken na de vierde klas 'Wat ga je nu doen?'.
Toen ik zwanger was, werd ik door een hele goede verpleegkundige begeleid. Als 16 jarige, pubermeisje, je bent zwanger, en de manier waarop zij mij behandeld heeft, heeft me ook - hoe kan dat? Hoe is het mogelijk, ze was zo lief tot na de bevalling, ze heeft me begeleid en heel goed begeleid. Toen ik klaar was zei ik tegen mijn ouders; 'Ik ga de zorg in'.
Ik heb nog getwijfeld om politieagente te worden, maar een oom raadde me dat af. Er is zoveel criminaliteit. En toen wist ik het zeker, ik ga de zorg in. Ik ben toe naar Paramaribo vertrokken en de opleiding verpleegkundige niveau 4 gedaan. Dus toe heb ik mijn kind achtergelaten.
Kiezen voor een zorgopleiding als tienermoeder
[vraag] Dat was best moeilijk...
[antwoord] Ja, heel moeilijk. Heel zwaar. En toe zei mijn tante, een zusje van mijn moeder die is accountant, die zei; 'Bibi, je kunt er ook voor kiezen om het kind naar Paramaribo te brengen.' Want ik woonde intern in een huis voor verpleegkundigen. Dus toen dacht ik; 'Ja, dat doe ik. want dat was dichterbij en dan kan ik in de weekenden naar mijn tante om mijn kind te zien.'
Van Suriname naar Utrecht
Toen ik klaar was met mijn opleiding ben ik met mijn kind - ze was toen 9 jaar in 2004 - naar Nederland vertrokken. En dan begint het. Dan kom je in een hele grote wereld. Echt heel anders, een andere cultuur.
Luxe zorg
Ik kwam toen in Utrecht wonen en via het uitzendbureau kwam ik bij verschillende instellingen. In de revalidatiezorg, dus toen kon ik van alles zien. In Suriname hadden we in het ziekenhuis bijvoorbeeld geen tillift, we moesten nog schuiven en tillen en doen. Hier hadden ze dat wel. Dat was best wel luxe.
Veel werkervaring opdoen als uitzendkracht
In 2008 ben ik toen met mijn man in Beuningen komen wonen. Toen ben ik als uitzendkracht bij de Sint Maartenskliniek terecht gekomen voor een weekendje werken. Snel daarna vroegen ze al of ik niet in loondienst wilde komen. Maar mijn man - die zelfstandige was - zei 'Dat is niet handig, dan kunnen we niet op vakantie, je vrijheid gaat eraan'.
Als zzp'er aan de slag in de zorg
[vraag] Wat was jouw grootste motivatie toen?
[antwoord] Om zzp'er te worden, dat was zodat ik mijn tijd zelf kon bepalen. Maar als zzp'er kwam ik ook bij bijna alle locaties van ZZG zorggroep. Het is best een grote organisatie binnen Nijmegen en omgeving. Toen ben ik bij woonlocatie Juliana in Nijmegen beland. Een collega vroeg me daar of ik niet in loondienst wilde daar.
[vraag] Dus begrijp ik het goed dat je van 2017 tot en met 2024 als zzp'er hebt gewerkt bij verschillende locaties van ZZG?
[antwoord] Ja dat klopt, en buiten ZZG ook. Ik koos meer diensten binnen ZZG omdat het kleinschalig is, daar had ik meer overzicht en het voelde ook prettiger.
[vraag] En hoe ging die samenwerking op het moment dat je zzp'er was, met de teams van ZZG?
Geweldige collega's zowel als zzp'er als in dienst
[antwoord] Oh, geweldig. Ja. Bijna bij alle locaties werd ik gelijk opgenomen. De eerste locatie was 'De Vlechting' en 'De Horizon' was ook niet zover van daar. Het lijkt wel of ze allemaal getraind zijn om je echt een warme ontvangst te geven.
[vraag] Wat leuk dat je dat zegt. Dus dat ging goed. Wat dat betreft had je misschien ook wel helemaal niet in dienst gewild. Of wel?
Vrijheid, zekerheid en verdiensten
[antwoord] Door de vrijheid eigenlijk, in het begin niet. Toen mijn man nog leefde. Mijn man is twee jaar geleden overleden. Dus eigenlijk is dat ook iets, ik sta nu alleen, ik moet een keuze gaan maken. Stabiliteit, zekerheid. Maar toch twijfelde ik heel veel.
Sonja, onze planner - een hele goede - en ook andere collega's zeiden; 'Heel vaak denken zzp'ers dat ze als zzp'er meer verdienen, maar Bibi dat is niet zo. Van je geld moet je dat betalen, je pensioen betalen... ' Ze had een hele calculatie speciaal voor mij gemaakt. En toen dacht ik; 'Oké, het is goed, het is ook beter.'
[vraag] En zat jij in de tussentijd niet in de problemen omdat je niet kon werken dan?
Van zzp'er naar loondienst
[antwoord] Ik werkte wel gewoon. Ik heb tot eind december 2024 als zzp'er kunnen werken. En vanaf januari 2025 ben ik nu in loondienst en werk ik bij woonlocatie Juliana en het bevalt me goed. Dus zo heb ik het gedaan.
[vraag] Hoe reageert het team daarop?
[antwoord] Oh leuk. Heel enthousiast. Maar vanaf het begin al, toen ik binnenkwam als zzp'er, toen hadden we al een goed band, een klik, 'We zijn zo blij dat je er bent!' Ja, daar zijn ze wel heel goed in, echt waar.
[vraag] Dus eigenlijk is er in die zin niet zoveel veranderd, behalve dan dat je nu tot de eigen vaste kern collega's behoort. Je hoort ook weleens dat men voor zzp heeft gekozen omdat ze bepaalde diensten niet hoeven te doen of bepaalde administratie? Hoe was dat voor jou?
[antwoord] Ik draaide alle diensten, dag, avond, weekenden, dat maakte mij niet uit. Maar ik dacht ook, als ik eind december bij mijn moeder wil zijn... Ik kan met Pasen en alle andere feestdagen werken, maar als ik met oud & nieuw in Suriname wil zijn, dan wil ik gaan. Maar je moet ook collegiaal zijn, rekening houden met je andere collega's die ook weg willen. Dus dat was ook een punt dat ik altijd had.
[vraag] En hoe verwacht je dat dat nu gaat zijn?
Eigenlijk is het gewoon samen overleggen
[antwoord] Ja, eigenlijk gewoon in overleg. En ik hoef ook niet ieder jaar. Want toen ik afgelopen december nog de mogelijkheid had als zzp'er, ben ik ook niet naar Suriname geweest. Ik heb ook gezien dat ik ondanks de vrijheid die ik had, het toch niet heb gedaan. Dus het is wel te doen. Het is niet zo moelijk als hoe ik het dacht eigenlijk.
[vraag] Ken je meer collega's die ex-zzp'er zijn en in dienst zijn gekomen?
[antwoord] Ja, de meeste vrienden en kennissen van mij zitten in de zorg. Ik heb een vriendin uit Rotterdam, en zij heeft ook de overstap gemaakt. Er zijn er toch meerdere. Ook vanwege de situatie van de overheid waarbij ze zeggen, 'de controle op de naleving van de regels gaat veranderen en de zekerheid is er niet meer', dat bracht ook heel veel twijfels.
Meer zekerheid van werk in dienst bij een grote organisatie
En in de meeste app's (voor diensten in de zorg) stonden voorheen zzp'ers gevraagd maar nu 'flex'. Dus zo kun je ook in loondienst gaan, voor flexdiensten. En als de instellingen groter zijn - zoals ZZG - dan heb je meer zekerheid dan dat je via een klein bureau in loondienst gaat.
[vraag] Wist jij ook dat er inderdaad verschillende contracten werden aangeboden, voordat je in dienst kwam?
[antwoord] Ja dat wist ik, want ik kon ook in dienst bij Flexwerk.
[vraag] Dus je bent goed geïnformeerd zodat je een goede keuze kon maken. En je hebt gekozen voor een contract bij woonlocatie Juliana in Nijmegen.
[antwoord] Ja bij afdeling Kronenburg, maar nu zit ik op alle afdelingen. Eigenlijk maakt dat ook niet zoveel uit. Ik vind het ook fijn als ik een paar dagen op een afdeling heb gewerkt daarna weer op een andere afdeling kan werken. Ik ken alle cliënten, dus al ze over iemand praten tijdens de dienstoverdracht vraag ik 'Oh ja, hoe gaat het daar nu mee?' Dat is ook fijn.
Mooi vak
[vraag] Wat maakt dat jij het vak graag wilt blijven doen ondanks de uitdagingen die er ook zijn? Wat maakt het voor jou zo'n mooi vak?
[antwoord] Nou, dat is een goeie. Eigenlijk is het bijna niet uit te leggen. Het is zo'n mooi vak, je maakt van alles mee. Het is echt een bijzonder beroep, vind ik. Eigenlijk als je ziet - de meeste mensen zijn dankbaar - als je ziet dat je je doel bereikt hebt en als je mensen de pijn kan helpen verzachten. Ondanks dat ik op de PG afdeling werk - mijn favoriet is de PG-afdeling - je ziet de dankbaarheid toch aan de bewoners en de familie. Hiervoor kom ik mijn bed uit iedere ochtend. Dat doet goed.
[vraag] Heb je een speciale gedachte bij iemand, of een familie die je geholpen hebt?
[antwoord] Ja, heel veel. Een voorbeeld toen ik in de wijkverpleging werkte in Beuningen. Toen was er een jonge vrouw, die was terminaal. En het was een vrijdag. Ze zouden euthanasie plegen, maar haar dochter was hoog zwanger. Maar ze kon niet meer, ze moest gaan maar het was voor de baby nog geen tijd om geboren te worden. En ik werd gevraagd om mijn dienst te ruilen, ik zou met mijn dochter naar een voorstelling gaan. Maar ze hadden op het moment dat die cliënt als laatste door ons verzorgd zou worden, een jong meisje ingepland staan. Die durfde dat niet zo aan. Want op een gegeven moment moet je afscheid nemen van die cliënt, en wat moet ze dan zeggen?
Tot ziens, tot morgen. Nee, je weet het niet als jong meisje. Dus ik besloot het te doen. Ik hoopte dat het kind zou komen, zodat ze toch nog met de baby op de foto kon. Ik liep met tranen naar buiten na de dienst, zaterdag of zondag zou de euthanasie plaatsvinden en ik hoopte dat het kind toch nog geboren zou worden.
Ik was vrij en ik hoorde dat het inderdaad nog op tijd geboren is. Het is zo blijven hangen. Wow.
[vraag] En bij Juliana, heb je daar ook al iets meegemaakt dat je bijblijft?
[antwoord] Ja, op dit moment. Dat is moeilijk voor me. Gisteren heb ik avonddienst gedraaid. Een bewoner is plotseling achteruit gegaan, sinds een dag, anderhalve dag. Zijn zoon is er heel vaak, die zie je bijna elke dag. En die is eindelijk op vakantie. En ik werd gisterenavond gebeld door twee collega's of ik even kon helpen want het ging niet zo goed met die bewoner. En die zoon zit in het vliegtuig om vakantie te vieren, even eruit. En vanmorgen voordat ik hier kwam, kreeg ik bericht dat die man is overleden. En ik vond het verschrikkelijk omdat hij niemand van de familie bij zich had. De natuur bepaalt ook heel veel dingen. Op dat moment was niemand bij hem, wij wel maar geen familie. Dat vond ik wel lastig en vervelend.
[vraag] Kun je daarvoor bij collega's terecht?
[antwoord] Jazeker, wij snappen elkaar, je weet wat die ander voelt.
[vraag] Hoe verwerk je dat? Heb je daar begeleiding bij vanuit ZZG als team?
[antwoord] Ja. Het zijn ook geen dingen die elke dag gebeuren. Ik praat makkelijk over die dingen. Ook belangrijk om te delen. Hoe mijn collega gisteren heeft gehandeld, vond ik zo lief, geeft me een goed gevoel. Alles gedaan wat er gedaan moest worden. Gebeld en geregeld. Als je zulke collega's hebt, mensen die echt voor hun vak voor hun werk, zo goed doen. Dan denk je ja, hier moet ik zijn.
Dus deze podcast, was wel lastig op dit moment.
[reactie] Oh sorry. Ja dat geeft wel het menselijke gezicht van de zorg hè. Als je in de pers hoort over bezuinigingen enzo, dat is zo abstract. Maar hier gaat het natuurlijk om. Het is een heel bijzonder beroep dat jullie hebben. En ik wil je bedanken voor dit gesprek.
Oproep
[vraag] Ben ik nog wat vergeten?
[antwoord] Ja, ik vind dat er meer mensen de zorg in moeten. En hoe doen we dat? Eigenlijk denk ik, dat als we stagiaires hebben of leerlingen, dat we ze moeten koesteren, want we hebben ze nodig.
[reactie] Nou, dat lijkt me een mooie oproep.