Na het avondeten pak ik mijn gitaar er bij. We zitten met 6 bewoners aan tafel. Ik speel en neurie de noten van ‘ ♪♫ Langs berg en dal ♪’ om bewoners het liedje te laten raden. Mevrouw T. zingt meteen het eerste couplet. “Het 2e couplet weet ik niet meer hoor”, zegt ze. Ik zing en speel het liedje. Mevrouw T. zingt gezellig mee. Tot mijn verrassing zingt de bewoner tegenover haar luid en vol enthousiasme de 2e stem mee. Hier en daar niet helemaal zuiver…maar dat mag de pret niet drukken. Deze mevrouw B. kijkt mij met een brede glimlach en grote ogen aan. De passie spat er af! “Heeft u vroeger in een koor gezongen?”, vraag ik haar. “O ja”, zegt zij met een zekere intonatie, “heeeeeel veeeeeel gezongen.”
"Limburgs dierbaar oooooooooord ♪♫”
Mevrouw A. zingt niet mee. Zij zit met haar armen over elkaar. Een glimlach rond haar mond. Zij geniet. Dat straalt van haar af. En dan de meneer tegenover haar, de heer R.: “Daaaaar is mijn Vaderland, Limburgs dierbaar oooooooooooord”. Meneer R. laat van zich horen door de laatste uithaal luidkeels mee te zingen!
“Een feest van herkenning”
Mevrouw T. – die alle eerste coupletten opnoemt – vertelt het liefst bij elk liedje hoe fijn zij met haar moeder zong vroeger. Deze muzieksessie is een feest van herkenning voor haar. Voor alle bewoners een feest van herkenning! Blijdschap! Saamhorigheid! Er is onderzoek gedaan naar wat muziek doet bij mensen met dementie. Iemand die al veel andere dingen vergeten is, kan vaak nog wel meezingen met liedjes van vroeger of melodieën herkennen. Zo ook de wat passieve dames, mevrouw N. en mevrouw De G. Zij genieten met vingers die af en toe op tafel tikken. Heerlijk zo'n avonddienst!
Geschreven door Sabine Veerman, zij-instromer hbo-v bij woonlocatie Terra in Nijmegen.
