“Samen het verschil maken in het leven van een oudere, opdat deze een goed leven heeft”. Klinkt heel cliché, zweverig misschien zelfs. Toch voel ik het wel zo. Ik heb nou eenmaal een zwak voor de oudere mens. Ik ben niet degene die kijkt naar een schattig klein kind. Nee mijn hart bloeit open van de oudere mens die voorovergebogen voort schuifelt.
Zo denk ik opeens aan die keer dat ik met mijn vriend op het strand aan de Costa del Sol lig. Op van die bedden die met z’n zessen op een rij liggen. Ik zie ze vanaf de boulevard. Zij met een hoedje en een flitsende zonnebril op. Hij met een vrolijk petje op zijn hoofd. Zij heeft steun aan zijn arm. Mager zijn ze.
"Zal ik ze helpen?"
Hun lichamen zijn niet meer wat het eens geweest moet zijn. Het tafereel ziet er aandoenlijk uit. Ze schuifelen langzaam naar ‘hun’ bedden bij ons in de rij. Zal ik ze helpen? Het liefst had ik direct opgesprongen. Ik hou me in. Wanneer ze zitten kijkt de oude elegante dame mijn kant op. Ze knikt met haar hoofd ter begroeting. Ik knik terug en schenk haar een grote glimlach.
En dat goede leven dan? Als je oud en hulpbehoevend bent? Als je ziek bent? hoor ik je denken…terugkomend op eerdergenoemd motto.
"Dáárin het verschil maken"
Net zoals jij en ik ervaren ouderen het dagelijks functioneren op hun eigen unieke manier. Voor mij hét startpunt voor verpleegkundig handelen. Dáárin het verschil maken. Aandacht geven aan dat wat diegene nodig heeft. De oudjes op het strand hadden in ieder geval geen verpleegkundige interventies nodig!
Geschreven door Sabine Veerman, zij-instromer hbo-v bij woonlocatie Terra in Nijmegen.
