“Wat voor dag is het vandaag?” vraagt mevrouw. “Dinsdag? Fijn dan komt morgen mijn dochter weer!” Ze wordt door de verzorgende in bed gelegd voor de nacht. Al voordat de verzorgende de kamer verlaat is mevrouw tevreden in slaap gevallen.
Gemis
Al ruim voor corona kreeg ze een longontsteking en knapte daar niet goed van op. Bleef hoesten en zat vaak in haar stoel te slapen. De afgelopen weken ging mevrouw steeds slechter eten. Spuugde medicatie uit. Was moeilijk wakker te krijgen om te drinken of voor een praatje. Zou dit door het gemis van contact met mantelzorgers komen? De psycholoog ging met haar in gesprek. Mevrouw dacht dat ze haar dochter vorige week nog gezien had. Het leek alsof ze niet in de gaten had dat ze het contact al 2 maanden moest missen. Bovendien was ze niet in de stervensfase. Dit leek niet voldoende om een uitzondering te maken op de bezoekersregeling.
Uitzondering
Na het weekend kwam er een mail van haar dochter. Zij maakte zich zorgen over haar moeder. Ze ging zo snel achteruit. Hiermee werd onze gedachte dat mevrouw plotseling zou kunnen overlijden bevestigd. Dan zou haar dochter geen afscheid hebben kunnen nemen. Dit was het moment voor een uitzondering op de regel. Deze moeten we dan eerst bespreken met de infectiecommissie. Op basis van dat gesprek, maken we duidelijke afspraken met de dochter. Mijn supervisor en ik gaan tevreden naar huis, blij dat de knoop is doorgehakt. Het is zo moeilijk om het moment te bepalen dat je een uitzondering op de regel kunt en moet maken. Je gunt alle bewoners de nabijheid van hun geliefden, maar helaas kan dat niet.
Opgewekt
Een week later evalueren we hoe het met mevrouw gaat. Ze slaapt nog steeds veel in de stoel aan tafel. Maar ze eet goed en is opgewekt. Geniet van het contact met haar dochter. Het contact heeft haar zichtbaar goed gedaan.
Gelukkig is dit het begin van de verruiming van de bezoekersregeling. Op heel korte termijn kan er bij alle bewoners een vaste bezoeker komen. Ik verheug mij al op de blije gezichten.
Foto
Vlak voor de publicatie van deze blog vraag ik mevrouw en haar dochter of ik een foto van hen mag maken. Ook deze ochtend valt ze regelmatig in slaap. Met haar ogen dicht zegt ze dat ze een foto een goed idee vindt. “Doe je ogen eens open dan Mam? Dat staat leuker op de foto.” zegt haar dochter diverse malen. Waarop mevrouw antwoordt: “Jaha, heb ik ze nog niet open dan?”
Geschreven door Hester Gerritsen, physician assistant in opleiding.
