Voorzichtig schuifelend komt mevrouw de onderzoekskamer binnen. Ze heeft een vlakke gezichtsuitdrukking. Samen met haar partner neemt ze plaats tegenover de huisarts. Ze spreekt traag. Vertelt dat ze weer een kilo is afgevallen. Is moe en heeft weinig eetlust. “Hij zegt dat ik moet eten, dus dat doe ik wel” en wijst naar haar partner.
DementieDe huisarts volgt het echtpaar intensief sinds mevrouw de diagnose dementie heeft gekregen. Zij heeft een vertrouwensband met ze opgebouwd, daarom hebben we afgesproken dat zij het consult doet. Ik zit naast haar en stel af en toe een vraag ter verduidelijking.
ZwaarDe huisarts vraagt aan meneer of hij er nog wel eens op uitgaat. “Ja ik ga wel fietsen, maar heel gerust ben ik niet. Ik heb een camera in de huiskamer gezet die ik kan volgen via mijn telefoon.” Waarop mevrouw met enige ergernis zegt: “Ja dan zit je mij te bespioneren!” Het is duidelijk dat meneer zich zorgen maakt. De zorg valt hem zwaar.
Naar de geriaterEen jaar geleden heeft de neuroloog de ziekte van Parkinson uitgesloten. Haar typische gang roepen wel vraagtekens op. Zo ook het gegeven dat mevrouw kilo’s is afgevallen in een paar maanden tijd. In de labuitslagen zijn geen aanwijzingen gevonden voor een ontsteking, infectie of maligniteit. De huisarts besluit samen met het echtpaar om ze te verwijzen naar de geriater. Hij/zij kijkt breder op medisch vlak, maar heeft ook aandacht voor de psychosociale context. Ik ben heel benieuwd wat er uit het geriatrisch onderzoek komt. Jammer dat mijn stage dan al weer voorbij is.
Eigen spreekuur
Bij andere consulten zit ik op de stoel van de huisarts. Per patiënt spreken we af wie het woord doet. De ene keer zit de huisarts ernaast en stuurt mij bij. Bij de andere patiënt begin ik het consult en roep haar er later bij.
Tijdens mijn eigen spreekuur komt een vrouw met een te hoog cholesterol. Uit het gesprek blijkt dat ze goed op haar voeding let, maar niet aan de richtlijn voldoende beweging voldoet. Ze zou wel 4 kilo willen afvallen, maar het lukt haar niet met haar huidige leefwijze. Ze wil liever geen medicatie slikken en staat open voor begeleiding door een leefstijlcoach. In goed overleg verwijs ik haar door. In december zal ze opnieuw een afspraak maken. Jammer dat ik ook hier niet kan volgen wat de effecten zijn van mijn adviezen.
In mijn eigen spreekuur doe ik eenvoudige consulten. Ik heb meer tijd om mij voor te bereiden en uitgebreid door te vragen. Als ik bevestiging wil op mijn bevindingen, kan ik telefonisch overleggen. Indien nodig komt de huisarts even meekijken. Wat is er leuker dan na het consult te horen dat je het goede hebt gedaan? Ook terugzien in de praktijk, wat je in de theorie hebt geleerd geeft veel energie.
De ingewikkelde consulten zijn juist fijn om met de huisarts samen te doen. Hierbij zijn vaak meerdere klachten die door elkaar heen lopen en elkaar beïnvloeden. De huisarts geeft feedback op mijn manier van samenvatten, lichamelijk onderzoek en diagnose stellen.
Ik merk dat ik het prettig vind om contact op te bouwen en patiënten voor langere tijd te volgen en te ondersteunen. Bij de stages gaat dat helaas niet. Gelukkig vind ik dit langdurige contact met de bewoners op mijn eigen werkplek.
Geschreven door Hester Gerritsen, physician assistant in opleiding.