De wereld zit in een hele onwerkelijke situatie, daar is iedereen zich van bewust. De opleiding is dicht, stages zijn afgebroken. Sommige medestudenten zijn ziek of preventief in quarantaine. Anderen zijn door hun werkgever naar huis gestuurd, omdat er geen tijd is voor begeleiding.
Crisisoverleg
Gelukkig liep het bij mij anders. Mijn stage was net afgerond. Terug op mijn eigen werkplek werd ik direct gevraagd om plaats te nemen in het crisisteam van de woonlocatie. In het crisisoverleg nemen we besluiten over het sluiten van het restaurant en hoe activiteiten zoveel mogelijk per woonlaag georganiseerd kunnen worden. We overleggen over uitzonderingen op de gemaakte afspraken. Hoe gaan we om met die bewoners, die helemaal uit balans raken doordat zij niet hun vaste rondje buiten kunnen lopen? Hierbij staat als vanzelfsprekend de veiligheid en het welzijn van de bewoners centraal.
Aanspreekpunt
In de loop van de week zijn er meerdere collega’s die uitvallen door ziekte of quarantaine. Hierdoor moeten de patiënten opnieuw verdeeld worden over de specialisten ouderengeneeskunde. Mijn supervisor moet de gaten die vallen mede opvullen. Ik word het eerste aanspreekpunt voor de verzorging van de woonlocatie. De verzorgenden weten mij al snel te vinden met vragen. Te hoge bloedsuikers, huidproblemen, delier, pijn, psychische problemen, een nieuwe opname. Ik maak afspraken over wanneer we beleid evalueren, bezoek patiënten, beantwoord vragen van verzorgenden. Aan het einde van de dag bespreek ik de consulten en rapportages met mijn supervisor.
Nieuwe rol
Ik voel dat ik nu een andere rol heb. Voordat ik zes weken stage ging lopen bezocht ik patiënten meestal samen met mijn supervisor. Telefonische vragen kwamen eerst bij haar terecht, waarbij zij mij liet meedenken over het antwoord. Nu is mijn rol anders. Corona heeft mijn ontwikkeling tot Physician Assistant versneld. Al is het wel heel erg intensief in deze hectische wereld, waarin iedere dag er weer compleet anders uitziet. Na zo een lange drukke dag is het fijn om in het laatste avondzonnetje naar huis te fietsen. Daar maak ik mijn hoofd weer leeg.
Geschreven door Hester Gerritsen, physician assistant in opleiding.
