Applaus
Na een week met verkoudheidsklachten en noodgedwongen thuiswerken, ben ik blij dat ik weer aan de slag kan. Lekker op de fiets naar Nijmegen. Fijn om collega’s weer te zien, fijn om iemand anders te spreken dan mijn eigen huisgenoten.
Ik heb respect voor de mensen die al weken thuis werken. Die hebben een applaus verdiend!
Visite
Het is visite dag. Onder supervisie van mijn mentor neem ik met de verzorgenden, de casemanager en de psycholoog de bewoners door. We zitten aan een lange vergadertafel twee à drie meter uit elkaar. Zoveel mogelijk vragen proberen we hier af te handelen. Alleen indien noodzakelijk bezoeken we de bewoner/patiënt voor een uitgebreidere anamnese en lichamelijk onderzoek.
Op haar manier
Bij een mevrouw met pijn bij het plassen besluiten we dat er een antibioticakuur gestart moet worden. Ik ga het haar zelf vertellen. Ik maak van de gelegenheid gebruik om haar wat uitgebreider te spreken. Ze zegt vaker deze klachten te hebben en ze is de afgelopen weken wisselend gestemd. Ze gaat erg graag naar buiten om te wandelen. Heeft tot vorig jaar 40 keer de Vierdaagse gelopen. Mevrouw heeft dementie en kan niet altijd de weg terugvinden. Een paar weken voordat corona ons leven bepaalde, hadden we met haar afgesproken dat ze met GPS dagelijks haar wandeling kon maken, een boodschap doen. Haar stemming verbeterde. Nu de deur van het verpleeghuis op slot is kan dat niet meer op haar manier. Hiervan kan ze zo intens verdrietig worden, dat snijdt door je ziel. Ik kan mij zo goed voorstellen dat haar stemming eronder lijdt, dat ze niet kan gaan en staan waar ze wil. Ze moet hiermee weer een groot gedeelte van haar regie inleveren.
Er volgt een gesprek over de pijn, het ongemak en haar stemming. Als ik haar na enige tijd gedag zeg, kijkt ze mij dankbaar aan. Wat heerlijk is het om weer patiëntencontact te hebben, denk ik als ik terugloop naar die grote kille vergaderzaal.
Mooie nieuwe contacten
Andere bewoners lijken juist minder te lijden onder de Lockdown. Zij kregen voorheen iedere dag bezoek van een zeer betrokken zoon of dochter. Verder waren zij erg op zichzelf, kwamen zelden van hun appartement af. Vele vruchteloze pogingen werden gedaan om ze bij de groep te betrekken. Nu hun vaste bezoek niet kan komen, laten zij zich uitnodigen door een verzorgende om in de huiskamer te komen eten en koffie drinken. Doen een vragenspelletje waarbij zelfs het competitiegevoel wordt geprikkeld. We zien fijne gesprekken ontstaan. De twee dames genieten zichtbaar. Dit zijn de lichtpuntjes in het verpleeghuis. Laten we die ook vooral blijven zien!
Geschreven door Hester Gerritsen, physician assistant in opleiding.
