Als ik na mijn werk op de fiets zit voel ik de onmacht. Onmacht van de woonbegeleiders, mantelzorgers en van mijzelf. Wekelijks onderzoek ik mevrouw. Ik onderzoek de longen, het hart en de darmen. Ik vind geen aanwijzingen voor obstipatie, luchtweginfectie of blaasontsteking. Laboratoriumuitslagen geven ook geen focus. We hebben vanalles gedaan om te achterhalen wat de oorzaak is van de achteruitgang van mevrouw, maar kunnen er niet precies de vinger opleggen. Zijn het de veranderingen en onzekerheid rond de verhuizing naar de nieuwe locatie? Of was het toch de covid-infectie die een delier veroorzaakte of was het het tekort aan slaap? Of een samenloop van alles?
Rusteloos
Een paar weken geleden werd ik bij mevrouw geroepen. Ze reageerde niet meer op aanspreken, kon niet meer lopen en sprak onsamenhangend. Vanuit de wens om haar een goede nachtrust te geven, had ze te veel medicijnen gekregen. Een aantal medicijnen heb ik gestopt. Na een paar dagen neemt de onrust weer toe. Overdag worden activiteiten met haar ondernomen. Ogenschijnlijk doodmoe gaat ze ‘s avonds naar bed. Wordt liefdevol toegedekt door de woonbegeleider, die even bij haar blijft zitten tot ze slaapt. Zachtjes verlaat de woonbegeleider het appartement. Tien minuten later hoort ze mevrouw rondlopen. Als ze even later het appartement oploopt ligt de inhoud van de kast op bed. Gebroken fotolijstjes op de grond. Mevrouw probeert een glazen vitrinekast te verplaatsen.
Mevrouw eet een paar hapjes gedurende de dag. Het drinken gaat redelijk goed. In eerste instantie wijten we de slechte eetlust aan de covid-infectie, maar er zit geen vooruitgang in. Er wordt drinkvoeding aangeboden, maar na een paar slokken wijst ze dit af.
StrohalmNa drie nachten zonder slaap onderzoek ik mevrouw opnieuw. Ze ziet er uitgeput uit, maar heeft geen rust om tijdens het lichamelijk onderzoek te blijven liggen. Ik vind wederom geen nieuwe aanwijzingen. Ik overleg met de psychiater en de klinisch geriater over de medicatie en om te checken of ik iets over het hoofd zie. De psychiater adviseert om een anti-psychoticum te starten, die slaapverwekkend is èn de eetlust opwekt. Dit klinkt bijna als een wondermiddel. Ik grijp de strohalm en voel mij even tevreden. Tevreden met het perspectief van de medicatiewijziging en met de constatering dat de klinisch geriater geen nieuwe adviezen kan geven.
Zorgelijk
Aan het eind van de dag neem ik contact op met de dochter van mevrouw en leg de zorgelijke situatie uit. Onbegrijpelijk dat mevrouw ondanks haar minimale intake en slapeloze nachten nog zo rusteloos is. Dochter geeft aan: “Misschien is het beter dat ze inslaapt en niet meer wakker wordt”. Ik hoop toch nog op een doorbraak met de medicatiewijziging. Onbevredigende afsluiting van Goede Vrijdag. Ondanks alles wens ik haar en haar gezin een zonnig paasweekend.
Op de fiets voel ik de tranen in mijn ogen. Is het van de frisse wind of toch die onmacht? Als kind kon ik daar al moeilijk mee omgaan.
Geschreven door Hester Gerritsen, physician assistant
